Ferrol: Praza Vella

No Ferrol Vello, preto do peirao de Curuxeiras e da propia rúa San Francisco está a Praza Vella, moi ligada á nenez de Ricardo. Espazo de xogos con amigos e irmáns e lugar onde se celebraba cada mes unha feira á que acudían os membros da familia. A nai mercaba viandas e alimentos e o fillo Ricardo non desaproveitaba a ocasión de feirar algún libriño. Sempre os libros e a cultura ao redor do noso protagonista que vivía nunha vila en parte parecida á veciña de Mugardos. A infancia de Ricardo aparece reflectida nos seus relatos O lar de Clara,  Os tumbos, As pitas baixo a chúvia e na novela Scórpio. Aquí lembra o Ferrol Vello.

“O Ferrol Vello é o Ferrol máis antigo, un bairro, de pescadores, primitivamente, que non era outra cousa que unha vila mariñeira semellante às da Ria enfrente do Ferrol de hoxe, por exemplo, Mugardos. O Ferrol Vello, si, que rematava no Cristo, nunha esquina próxima a onde se atopa hoxe o Pazo da Capitania Xeneral, e que lle chamávamos así, o Cristo, porque nesa esquina havia unha imaxe de Cristo crucificado aloxada na parede. O Ferrol Vello, que alí remata, era antigamente unha vila de mariñeiros con comércio de efeitos navais, muitas veces escrito en inglés, amais de castellano, nos correspondentes establecimentos, e un pazo da familia Bermúdez cunha capela”.

Fernán Vello, M. A. & Pillado Mayor, F. (1986): Conversas en Compostela con Carballo Calero, 15 (Barcelona: Sotelo Blanco).