Ferrol: Concello de Ferrol

En 1933, aos 23 anos e por oposición, Ricardo obtén unha praza de auxiliar administrativo no Concello de Ferrol afiliándose por iso ao Sindicato de Oficios Varios da UGT. A sede do Concello estivo no Cantón de Molíns e no cárcere. Desde 1953 está na Praza de Armas. En 1981 o concello acorda o seu reingreso simbólico como funcionario logo de ser separado do servizo durante a guerra pola súa fidelidade á República. E en 1989 o mesmo concello noméao Fillo Predilecto, distinción que recolle en persoa xa enfermo en 1990 pouco antes do seu pasamento. Aqui explica a alma de Ferrol.

“Mas Ferrol nom é somente a Marinha, o Exército ou a ciência e a literatura ao serviço da comunidade espanhola na sua totalidade. O entorno rural, a actividade pesqueira, a vida artesanal conservárom formas tradicionais galegas de cultura que, despreciadas pola subestimaçom própia do racionalismo ilustrado e o progressismo decimonónico, achárom no entanto valedores no espírito romântico.  Ferrolano foi Benito Vicetto, o poeta Alberto Camino, Manuel Comelhas Coímbra.

Afora a fulgurante figura de Esquio, a contribuiçom de Ferrol à cultura galega propiamente dita verifica-se na época do Ressurgimento, e dista de ser irrelevante. Mas nom só fôrom ferrolanos alguns importantes promotores do Ressurgimento, senom que instituiçons como o coro Tojos e Froles e a colecçom literária Céltiga som de inescusável conhecimento para a história das nossas letras e das nossas artes”.

“Ferrol na cultura galega”, discurso pronunciado no Ateneo de Ferrol en 1983 e publicado en Letras Galegas, 123-126 (A Coruña: AGAL), 1984.