Mosteiro de Santa María de Armenteira (Meis)
4 de 6

Mosteiro de Santa María de Armenteira (Meis)

Mosteiro

O primeiro testemuño da existencia dun mosteiro en Armenteira data do ano 1151, cando aínda se rexía pola regra beneditina. Do mesmo xeito que outros mosteiros galegos, incorporouse entón á puxante Orde do Císter, feito que, para o caso de Armenteira, se debeu producir cara a 1167 e sendo o abade Ero, personaxe xa mítico no lugar por ser protagonista dun curioso milagre documentado por primeira vez no século XVI e moi famoso dende entón. Ero, interesado en como sería o Paraíso, teríalle pregado á Virxe María para que lle permitise velo. Entón, paseando polas fragas próximas ao mosteiro, quedou cativado polo piar dun paxaro durante douscentos anos. A historia foi recollida por Afonso X como un dos milagres marianos das Cantigas de Santa María, concretamente na CIII, “Quena Virgen ben servirá a Parayso irá”; iso si, dun xeito xenérico xa que non se nomea nin o mosteiro de Armenteira nin o nome do monxe axente do milagre. 

A igrexa de Santa María é a única parte do mosteiro medieval que se conserva. Iniciada en 1167, responde a un tipo de planta moi típica no románico, con tres naves, tres ábsidas e cruceiro con cimborrio, producindo no exterior unha modulada gradación de volumes. Non obstante, no seu interior apréciase o rigor, a austeridade e a simplicidade propias do espírito cisterciense coa eliminación da decoración superflua e baseando a súa arquitectura nun racionalismo funcional moi propio das obras da orde. 

Fotos: Mosteiro de Armenteira / Dimetiamin /Wikipedia